Rozdział 16

Mam dość

Czułam jak silne dłonie Justina zaciskają się na moim nadgarstwach. Jęknęłam cicho przykładając głowe do pleców chłopaka. Pragnęłam by się uspokoił, i to chyba był jeden z tych dobrych pomysłów. Nie chciałam widziec tego oblicza Justina którego zawsze się bałam. Owszem, widziałam kilka razy wkurzonego chłopaka, ale zawsze uciekałam od niego jak najdalej.

Ukradkiem spojrzałam na Rayan'a który kipiał ze złości. Przygryzłam wargę i starałam się wyrwac z mocnego uścisku Justina. Jednak ten nadal trzymał moje nadgarstki w solidnym uścisku.

-Justin...– szepnęłam wspinając się na palcach by dotrzec mu do ucha -To boli.

Przymknęłam powieki kiedy chłopak poluźnij uścisk i pomasował moje nadgasrtki na które spojrzałam. Czerwony odcisk palców Justina pozostał tam gdzie mnie ściskał. Jęknęłam w duszy i przygryzłam wargę uważnie patrząc się co dzieje sie w pomieszczeniu.

-Widzę, że słuchasz swojej dziwki.

Nie wiedziałam jak to się stało, ale w mgnieniu oka znalazłam się na podłodze przy sofie. Jeknęłam z bólu który przeszył moje – już i tak zranione – plecy. Podniosłam lekko głowe by zobaczyc Justina siedzącego okrakiem nad Rayanem i okładającego go pięściami. Chciałam już coś krzyknąc, ale Mason wkroczył do akcji i starał się odciągnąc Justina. Nie było to łatwe, ponieważ chłopak rzucał się i wyrywał na wszystkie strony. Byłam pewna, że teraz jego ciałem zawładnął jakiś diabeł.

Pisnęłam ze strachu gdy któryś z przyjaciół Rayana odciągnął Masona i rzucił nim przez pokój, zadał mu cios w brzuch i w plecy, a Justin został dorwany przez innego. Rayan oblizał wargi pozbywając się krwi. Zaśmiał się bez humoru i uderzył chłopaka prosto w brzuch, ten zachłysnął się powietrzem. Krzyknęłam kiedy z jego ust wydobyła się ciecz. Rayan nie próżnował i zadał kolejny cios, tym razem w nogi, przez co Justin upadł na ziemie, ale od razu został zmuszony do stania. Palce Rayana zostały zaciśniete na twarzy chłopaka, splunął na niego a później zadał kolejny cios z pięści prosto w twarz.

-Zostaw go! - pisnęłam podchodząc do nich, jednak na marne ponieważ mężczyzna który odrzucił Masona, przygwoździł mnie do ściany.

Zamknęłam mocno oczy powstrzymując się od widoku. Nie chciałam widziec, ani miec do czynienia z tym wszystkim co właśnie się działo. Pragnęłam jedynie poczuc dotyk Justina swoim ciele.

Po moich policzkach spływały łzy. Od kąd zaczełam zadawac się z Justinem, pokazywałam swoją słabośc poprzez nie setki razy. Za każdym razem gdy znajdowałam się w jego towarzystwie obrywałam za nas dwóch, ale tym razem było inaczej. Tym razem, to właśnie Justin obrywał w mojej obronie.

Gdy otwarłam oczy, Justin leżął już na ziemi, a Rayan podarował go ostatnim ciosem po czym wyszedł z domu wraz ze swoimi znajomymi. Przełknęłam głośno ogromną gule która powstała w moim gardle i poprawiłam ręcznik którym była owinięta. Podeszłam powoli do chłopaka. Uklęknęłam przed nim uśmiechając się słabo. Chwyciłam materiał jego koszulki i roztargałam na pół po czym przyłożyłam do jego krwawiącego nosa. Przygryzłam wargę w obawie, że moge pogorszyc sytuacje.

-Jesteś idiotą. - sapnęłam wstając z ziemi -Powinieneś odpuścic. - mruknęłam przeczesując włosy.

Zauważyłam, że Justin chciał coś powiedziec, jednak wyprzedził go Mason:

-Ma racje, powinieneś odpuścic. - jęknął masując sobie kark

Poprawiłam ręcznik który schludnie leżał na moim ciele po czym weszłam po schodach i skierowałam się do łazienki gdzie leżały krótkie spodenki i czarna bokserka. Ubrałam się i przechlapałam twarz lodowatą wodą. Wyjęłam z szafki małą apteczke i przejżałam jej zawartośc. Musiała byc naruszona już wiele razy gdyż wody utlenionej prawie już nie było, a bandaż miał pare czerwonych plamek. Skrzywiłam się nieznacznie schodząc ze schodów. Nie chciałam wiedziec ile razy Justin wdał się w bójki.

Westchnęłam gdy Justin odchylał głowe do tyły. Idiota.

-Jesteś głupi czy głupi? - syknęłam szarpiąc go za głowe tak żeby odchylał się do przodu-Nie, wiesz co? - spytałam unosząc brew do góry – Nic nie mów. - mruknęłam kręcąc głową.

Zmoczyłam ścierkę i ułożyłam ją Justinowi na karku. Gdy chciał wstac – posadziłam go na nowo. Jęknęłam podchodząc do Masona. Przymrużyłam oczy uważnie badając jego twarz, kiedy przypomniało mi się, że dostał w brzuch i w plecy. Podniosłam lekko jego koszulke do góry by zobaczyc idealnie wyrzeźbione ciało i ogromny siniak. Podałam mu woreczek z lodem który przyłożył sobie do miejsca gdzie go balało.

Westchnęłam podchodząc do Justina któremu również podałam worek z lodem który przyłożył sobie do brzucha. Oblizałam usta i usiadłam pomiędzy dwójką. Zaczełam wszystko powoli odtwarzac, całe wydarzenie które miało miejsce jakieś dziesięc minut temu. Justin i Mason sprawiali wrażenie jakby to było normalne. Jakby to nie było pierwszy raz.

-Jak się czujecie? - spytałam nie zbyt pewna co jeszcze moge zrobic by poczuli się lepiej, chciałam im jakoś zmniejszyc cierpienie jednak nie wiedziałam jak moge to wykonac skoro nie miałam bladego pojęcia co ich jeszcze boli.

-Powinienem raczej spytac o to samo, Vivianne. - poczułam jak lodowaty palec podnosi lekko moją brode tym samym zmuszając mnie bym spojrzała mu w oczy

-Przeżyłam gorsze cierpienie pare godzin temu. - wzruszyłam obojętnie ramionami i zaczełam bawic się palcami ze zdenerwowania -Jest dobrze. - mruknęłam odpowiadając tym samym na swoje pytanie.

-Powinienem już pójśc. - Mason wstał z krzesła i odłozył lód na bar, uśmiechnęłam się do niego słabo co odwzajemnił -Narazie. - szepnął wychodząc z domu.

Przygryzłam wargę w niepewności i zeskoczyłam z krzesła chwiejnie podchodząc do kanapy. Chciałam już na niej uśiąśc kiedy przypomniałam sobie, że właśnie tutaj Rayan siedział z tymi dwiema obleśnymi dziewczynami. Skrzywiłam się i usiadłam na fotelu podciągając nogi pod brode którą oparłam na kolanach. Oplotłam rękoma nogi i zaczełam wpatrywac się w bukiet sztucznych róż który stał na półce przy telewizorze.

Starłam pojedyńczą łze który wymksnęła mi się z oka i pociągnęłam nosem. Naprawdę nie chciałam żeby moje życie wyglądało tak, jak teraz wygląda. Mimo to, lubię Justina – a może i nawet kocham? - i sądze, że nie zostawię go na pastwę losu. Zwłaszcza ile rzeczy, wydarzeń nas teraz ze sobą wiąrze. Jesteśmy w tym bagnie razem, i nawet jeśli bym chciała zostawic to, to i tak będzie to za mną szło jak jakiś pies. Czułam się źle, wiedząc ile będe musiała jeszcze przejśc. Kto wie co może mnie jeszcze spotkac. Póki jestem obok Justina czuje się bezpieczna.

Poczułam jak ktoś dotyka moje ramie, wzdrygnęłam się na ten dotyk zaciskając mocno oczy. Justin zaczął gładzic moje plecy bym uspokoiła swoje myśli. Uśmiechnęłam się do niego słabo i oparłam swoje czoło o jego. Spojrzałam mu prosto w oczy w których odnalazłam zmartwienie i smutek. Pogładziłam jego policzek kciukiem i musnęłam lekko jego usta.

-Nie powinnaś wtedy schodzic. - sapnął kręcąc głową -Mogłaś zostac, nie widziałabyś tego wszystkiego.

Przymknęłam oczy oblizując usta.

Oh, wybacz Justin, nie pomyślałam, że na dole będzie czekał Rayan wyzywający mnie od dziwek, pomyślałam.

-Powinnam nocowac dzisiaj u Vanessy. - szepnęłam chowając kosmyk włosów za ucho.

Ukradkiem spojrzałam na Justina który wpatrywał się we mnie swoimi czekoladowymi oczami. Jęknęłam gdy zauważył, że mu się przyglądam. Przyłożył swoją lodowatą dłoń do policzka powodując, że moje ciało zatrzepotało pod wpływem jego dotyku.

Naprawdę nie chciałam go zostawiac, ale to co tutaj się zdarzyło było po prostu wisieńką na torcie. Miałam tego wszystkiego dośc: napad Rayana na dom, próba gwałtu. To wszystko sięgało zenitu, a ja potrzebowałam się komuś wyżalic. Komuś kto zna mnie od dzieciństwa, i właśnie tym kimś była moja przyjaciółka - Vanessa. Ufałam jej, a ona mi. Wiedziałam, że mogę powierzyc najskrytszy sekret który zabierze ze sobą do grobu.

-Dobrze. - szepnął całując lekko czubek mojej głowy.

Nie mając wyjścia, wstałam z fotelu i powolnym krokiem ruszyłam do pokoju by zabrac kilka swoich rzeczy.

Szczerze myślałam, że Justin zatrzyma mnie i będzie błagał żebym z nim została. Jednak nie zrobił tego przez co kamień spadł mi z serca, bo nie wiem czy mogłabym nie ulec jego błaganiom.

Pół godziny później siedziałam w czarnym Jaguarze 1976, samochodzie Justina. Nie rozumiałam jak można jeszcze jeździc takim gratem. Każdy nastolatek w naszym wieku posiada Audi bądz Dodge Dart'a. Ale nie Justin Bieber, on musi jeździc Jaguarem. Nie miałam na co narzekac, serio.

Miękka, czarna skóra lśniła pod wpływem księżyca, była wygodna i pachniała świerkiem oraz perfumami właściciela. Na desce rozdzielczej znajdowały się dwa zadrapania po których przejechałam palcem. Wydawały się naprawdę głębokie, ale nie zawadzały ideału.

Podobał mi się.

Gdy samochód zatrzymał się pod domem Vanessy przeniosłam wzrok z ulicy na Justina który opierał się w fotelu, prawą ręką trzymał kierownicę, a lewą podpierał głowe. Wyglądał cudownie.

-Justin... - zaczęłam ale po chwili zostałam zamknięta przez nieoczekiwany pocałunek ze strony chłopaka, na początku zakrztusiłam się powietrzem, ale od razu moje ręce zawisły na szyi chłopaka. Przygryzł lekko moją wargę przez co bezproblemu wślizgnął swój język w moje usta. Jęknęłam przez jego poczynanie przez co przeniosłam swoje ręce na jego włosy i zaczełam je lekko ciągnąc za końce. Nasze języki wiły się w rytm cichej melodi która wypełniała samochód. Nie chciałam kończyc tego co zaczeliśmy jednak musieliśmy oderwac się od siebie by zaczerpnąc tchu. Obaj oddychaliśmy nie równo spoglądając swoje oczy. Oblizałam wargi by poczuc jeszcze raz smak Justina po czym pocałowałam go w policzek.

-Wróce. - mruknęłam otwierając drzwi -Daj mi kilka dni. - szepnęłam wychodząc z samochodu.

Gdy podeszłam do drzwi domu Vanessy odwróciłam się i chciałam pomachac Justinowi.

Jaguar 1976 znikł.

***

TADA. 

Rozdział pisałam 3 dni! Przeważnie zajmuje mi to dzień, okej. 

Co myślicie o zwiastunie drugiej części opowiadania? (KLIK). Cóż, Rayan którego tak każdy z was kocha (sarkazm) nie zniknie tak łatwo :)

OH, BYM ZAPOMNIAŁA. POZDRAWIAM KOCHANEGO ANONIMA KTÓRY MYŚLAŁ, ŻE SIE NIE POŁAPIE W TYM SPAMIE KTÓRY MI URZĄDZIŁ. 

+ prosiłabym o dłuższe opinie!